تأثیر میکرو و نانوذرات سیلیسیم بر غظت عناصر پرمصرف، کم مصرف و میزان سیلیسیم گیاه توت فرنگی در شرایط کشت بدون خاک

سیلیسیم یکی از عناصر غذایی مفید برای اکثر گیاهان محسوب می شود. این عنصر رشد و عملکرد گیاهان را بهبود می بخشد. هدف این مطالعه بررسی تأثیر محلول پاشی برگی و محلول دهی ریشه ای میکرو و نانوذرات دی اکسید سیلیسیم (sio2) بر غلظت عناصر پرمصرف، کم مصرف و میزان سیلیسیم در اندام هوایی گیاه توت فرنگی بود. گیاهان توت فرنگی در مرحله 5-4 برگی و دو هفته پس از آن تحت تأثیر غلظت های مختلف (20، 40، 60 و 80 میلی گرم در لیتر) میکرو و نانوسیلیسیم قرار گرفتند. در پایان دوره رشد 4 ماهه غلظت عناصر غذایی در اندام هوایی گیاه اندازه گیری و سپس تجزیه و تحلیل آماری شدند. نتایج نشان داد که میکرو و نانوسیلیسیم در غلظت های بالا باعث کاهش غلظت نیتروژن و فسفر شدند. کاربرد میکرو و نانوسیلسیم غلظت پتاسیم، کلسیم، منیزیم، آهن، منگنز و سیلیسیم اندام هوایی را به طور معنی داری افزایش داد، اما بر میزان روی و مس تأثیر معنی داری نداشت. غلظت 60 میلی گرم در لیتر نانوسیلیسیم در روش محلول دهی ریشه ای نسبت به دیگر تیمارها و همچنین شاهد، درمورد بیشتر صفات مورد مطالعه نتایج بهتری نشان داد و می تواند به عنوان گزینه ای مناسب برای کشت گلخانه ای توت فرنگی مطرح باشد. در مجموع نانوسیلیسیم نسبت به میکروسیلیسیم و همچنین روش محلول دهی ریشه ای نسبت به محلول پاشی برگی نتایج بهتری داشته است.